IN DE ROZENTUIN
Je hebt altijd een kleinere nodig - In de afgrond - De pluim
Grog verzamelt rozenblaadjes. Om bij de hoogste bloemen van de rozenstruiken te kunnen doet hij beroep op Broz en Lily. Op dat ogenblik komt Kleine Moonky bij hen en stelt voor ze te helpen. Vertederde glimlach van Lily.
JE HEBT ALTIJD EEN KLEINERE NODIG
Grog verzamelt rozenblaadjes. Om bij de hoogste bloemen van de rozenstruiken te kunnen doet hij beroep op Broz en Lily. Op dat ogenblik komt Kleine Moonky bij hen en stelt voor ze te helpen. Vertederde glimlach van Lily. Grog is opgewonden, maar probeert vriendelijk te blijven. Kleine Moonky is te klein om te helpen, zeggen ze. De groten letten niet meer op hem en doen verder met hun werk. Voor ze het beseffen gaat Kleine Moonky hen op zijn manier helpen…
IN DE AFGROND
De drie vrienden staan opgewonden rond de nieuwe vondst van Sol : een klein rood balletje met een lang stuk elastiek aan. Kleine Moonky probeert een erg ingewikkelde figuur … De elastiek glijdt uit zijn handen, de bal rolt weg en eindigt onder de pomp in het water.
Diep beneden in het gat horen ze een “Splasj” ! Door het hek zien ze een eindeloos diepe put. Maar Kleine Moonky is vastbesloten de bal terug te halen …
DE PLUIM
De drie Moonky vrienden schrikken op van geroep : Grog, de rozenmeester, schudt een huilende Eole bij de oren. Hij probeerde een roos te stelen, roept hij !
“Ik wilde ze niet stelen !, verklaart die, ik wilde ze ruilen ! Kijk !” en hij haalt uit zijn tas een prachtige, veelkleurige pluim. De drie vrienden staan verstomd. “Ik wilde de bloem meenemen voor een heel bejaard en erg ziek oudje bij ons.” Kleine Moonky beslist Wolkje te helpen.
